21 juni, van Ogy naar Cambrai
- Gegevens
- Categorie: Santiago de Compostela
- Gepubliceerd: dinsdag 21 juni 2016 21:23
- Geschreven door Margot Zeelen
- Hits: 792
Als ik wakker wordt, is het bewolkt maar gelukkig wel droog. Als ik beneden kom staat het ontbijt al klaar. We eten samen, dus gelijk in het Frans aan de slag. Dat valt vooral in het begin niet, maar langzamerhand kom ik er weer in. Het brood is gebakken door het nichtje van mevrouw, van eigen speltgraan, dat ook zelf gemalen is. De jam is zelf gemaakt, net als het appelsap. Ik moet ook vooral brood meenemen voor onderweg, dus smeer ik braaf mijn boterhammetjes.
Mijn kleren en schoenen hebben vannacht bij de haard gedroogd en hangen weer klaar. Als ik alles weer op mijn fiets heb geladen en klaar ben voor de start komt de eerste regen naar beneden, een klein beetje, maar toch. De man des huizes legt mij uit hoe ik moet fietsen om weer op de route te komen, en geeft mij ook nog een visitekaartje mee...
Vanaf Ogy naar Tournai is een glooiende weg, met war klimmetjes en afdalingen, om alvast maar ge wennen voor het echte werk, de Pyreneen. De regen wordt een forse motregen, niet echt lekker om in te fietsen. De cathedraal van Tournai staat volledig in de steigers, buiten en binnen, waardoor er weinig te zien valt. In Tournai zijn de straten versierd met kleurige paraplu's, in combinatie met de regen die maar blijft vallen een beetje wrang.
Het volgende deel gaat langs de oevers van de Schelde. Rustig fietsen, zonder klimmen of dalen waardoor de beenspieren weer wat rust krijgen. Bij Blehanes gaat de route weer van de Schelde af en wordt het weer klimmen en dalen. Bij Rongy zie ik een mooi kapelletje met bankje, tijd voor een foto en een boterhammetje. Even later biedt het kapelletje mij ook bescherming tegen de regen want het komt toch met bakken uit de lucht.
Zo langzamerhand wordt het droger, alhoewel de lucht nog wel steeds erg donker is. Maar ik kom droog in Cambrai aan. Gelet op de doniets lucht en al de regen die ik vandaag heb gehad besluit om vannacht ook nog een hotelletje te nemen. De mevrouw van de VVV verwijst mij naar de Formule 1, maar om daar te komen was nog een hele kunst. De route die de VVV mevrouw had uitgetekend was alleen bedoeld voor auto's. Enfin na enig zoeken, en met de vriendelijke hulp van enkele Fransozen heb ik het hotel toch gevonden. Immanente mijn fiets op de kamer zetten, en als de receptioniste ziet dat de kamer die aan mij was toegewezen daarvoor te krap is, boekt ze hem spontaan om. Erg vriendelijk van haar. Hetvalt mij sowieso op dat de mensen erg vriendelijk zijn, auto's die stoppen om je te laten oversteken op een drukke weg, fietsers die je achterna fietsen om te vragen of je weet waar ja naar toe moet. Alleen maar goede ervaringen tot nu toe.