18 juli, van O Cebreiro naar Sarria

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: maandag 18 juli 2016 15:55

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 1916

Wat lekker, om je spullen door de hele kamer te kunnen verspreiden, en geen rekening te hoeven houden met (veel) andere mensen. De normale dingen uit je dagelijkse leven ga je door zo'n reis des te meer waarderen. Als ik rond een uur of half negen op de fiets stap, is het al niet echt koud meer, terwijl O Cebreiro toch op 1300 meter ligt. Dat belooft nog wat voor de rest van de dag.

Na de pas van Cebreiro volgen nog twee passen, die van San Roque en van Poio. Het klimmen gaat vandaag niet erg lekker. Het lijkt wel of mijn spieren nog aan het protesteren zijn over de tocht van gisteren. De laatste pas haal ik maar net, met aanmoedigingen van twee Spaanse fietsers. Dat moet worden gevierd met wat gedroogde dadels, volgens de Spanjaarden echt goed voor het fietsen. Op de pas ook gelijk maar de eerste pauze gehouden.

Vanaf Alto do Poio gaat het weer omlaag. Gelukkig niet met zo'n noodgang als twee dagen geleden, want dat was echt afschrikwekkend.

Het landschap wordt ook weer wat minder ruig, tenminste vanaf deze afstand.

Onderweg kom ik door verschillende dorpjes, allemaal klein, en voornamelijk terend op het Camino-toerisme. In Triacastela zou een interessante St Jacobskerk te bezichtigen zijn, maar op maandag, en vanwege de vakantie van het personeel gesloten... Ik heb alleen maar foto's van de buitenkant kunnen maken, en van de Rua Mayor.

Weer een klimmetje, en weer protesterende spieren, dat komt vandaag niet meer goed. Samos is de volgende interessante plaats. Sowieso vanwege de ligging aan de rivier in een groen dal (zie foto), maar ook vanwege het enorme klooster dat er staat. Er staat ook nog een kapel uit de 9e eeuw, maar ook die is op maandag dicht. Het klooster verkoopt wel allerlei prullaria,  kaar is niet te bezichtigen, jammer. Het stempel van het klooster is bijzonder indrukwekkend, maar neemt wel bijna 2 hokjes in beslag. Mijn crde tial is bijna vol. Red ik het daarmee tot Santiago?

Ik vind het te vroeg om nu al te stoppen, na de stop voor de lunch wil ik in elk geval nog verder fietsen naar Sarria. Bij elk klimmetje heb ik me trouwens wel afgevraagd waarom dat zo nodig moest.. In Sarria aangekomen volgt weer de zoektocht naar een slaapplaats. Door de VVV wordt ik naar een albergue gestuurd, waarvan ik me afvraag of die wel open is. Dan naar op zoek naar iets anders. Volgens de VVV zouden in de Calle Major verschillende albergues zitten. Ik heb de eerste de beste die ik tegenkwam gepakt. Morgen toch naar iets vroeger vertrekken. Zowel van de VVV als van de eigenaar van de albergue krijg ik het advies om een nieuwe credential op te halen, want vanaf dit punt moet ik hem toch wel twee keer per dag laten afstempelen. Bij de kerk hier vlak bij zou ik een nieuw credential moeten kunnen krijgen.

Na een uurtje of twee siësta, ik pas me al aardig aan, ga ik Sarria bekijken, dat wil zeggen het oude deel ervan. Toen ik Sarria binnen fietste kwam ik een grote stad binnen. Als je dan de foto ziet van de Rua Mayor, dan doet Sarria weer aan als een groter dorp.

Ik ben ook gelijk maar naar het klooster gelopen om een tweede credential op te halen, dan is dat ook maar gelijk gebeurd. Er begint zo meteen een dienst in de kloosterkerk, en daar komen toch een groot aantal mensen op af! Je munt wel zien dat het geloof hier nog veel meer leeft dan in Nederland.

En tot  slot van de dag zo meteen gezamenlijk eten in de albergue.