Margot Zeelen

17 juli, van Ponferrada naar O Cebreira

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: maandag 18 juli 2016 09:23

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 1247

De kerkdienst van gisteravond begon met een processie, met veel knallen vanaf het veldje naast de albergue. Ook weer bijzonder om zoiets mee te maken! Na de processie, waarbij het Mariabeeld door een deel van Ponferrada werd gedragen, werd er ook nog een normale kerkdienst gehouden. Ondertussen heb ik gezellig wat zitten kletsen met een vrouw uit Duitsland, die ook alleen onderweg was. En daarna ook nog met Sjef uit Brabant die de camino ook fietsend doet. Tussen al die wandelaars schept dat ook wel weer een band.

Ik ben zoals gebruikelijk ook weer op tijd op. Het zou vandaag warm worden, dus misschien maar goed ook. Als ontbijt de laatste Magdalena's (cake) die ik nog heb en een pakje sap, en dan ga ik op weg. Als start de tempeliersburcht fotograferen, de klokkentoren, en de basiliek.

En dan verder op weg naar Villafranca. Dit is weer een streek waar wijn geproduceerd wordt, en dat zie je toch wel aan de huizen die er staan: luxer en minder vervallen dan de huizen in de streek waar ik eerder doorheen kwam. Sjef die net iets voor mij fietst behoedt mij voor het missen van een afslag. Het is dat hij hier afsloeg, anders was ik dit zijweggetje zo voorbij gereden.

Villafranca de Bierzo is weer zo'n stadje met een enorme burcht, en een stuk of wat kerken en cathedralen.

Ik ben nog te vroeg (half tien) om de eerste kerk te bezichtigen, dus eerst maar een kopje koffie met een plak cake. En daarna nog weer een keertje naar boven lopen om de kerk te bekijken (mooi) en een stempel te bemachtigen.

Mijn oorspronkelijke plan was om hier te overnachten, maar het is nog wel erg vroeg. Ik ga gewoon aan de volgende etappe, met die gevreesde klim, beginnen! Het klimmen begint rustig. Rond half een ben ik in Vega de Valcarce, qua afstand op de helft van de klim naar O Cebreiro, maar qua klimmeters nog maar net begonnen. Maar oh, wat is het hier mooi!!

De temperatuur begint op te lopen, maar ik voel me nog steeds goed, en ga rustig verder met klimmen. Vlak voor Puerto Pedrafita wordt ik toch wel moe, en begint ook de warmte mee te spelen. Rustig aan dus maar, af en toe afstappen, een stukje lopen of even zitten en daarna weer verder. Ver boven me kan ik het viaduct voor de snelweg zien, daar moet ik ook nog naar toe, zucht....

Als ik de eerst huizen van Puerto Pedrafita zie, voelt dat wel weer goed. Eerst maar even wat drinken in een kroegje, om al dat zweet aan te vullen. Nog 4,5 km en 200 hoogtemeters te gaan, dan ben ik in O Cebreira. Ik zie een bankje in de schaduw, en denk: dat is van mij, daar ga ik een uurtje op liggen tot het weer wat koeler is. Om een uur of half vijf is het tijd om weer verder te gaan. Deels fietsend en deels lopend ga ik verder. Maar oh, wat is het hier mooi. En dan zie ik O Cebreira voor het eerst te liggen. Altijd zo'n bijzonder moment: het doel is in zicht. Op de pas maar weer een selfie gemaakt! Ik heb het weer gehaald.

O Cebreiro is een soort van Volendam, de (Spaanse) toeristen worden met bussen tegelijk aangesleept, voor een dorpje met maximaal 10 huizen. Er is hier geen albergue, ik ga voor een kamer in een hotel. Wat een luxe, een kamer en badkamer voor mezelf, mijn fiets kan ik pas om 8 uur uit de garage halen, dat wordt serieus uitslapen!

Als ik de kerk binnenloop is daar net een dienst gaande. Heel bijzonder is dat de priester tijdens de preek niet op zijn preekstoel staat, maar tussen de mensen. En een uitspraak die ik heel erg herken is dat de Camino niet om het einddoel, Santiago, gaat, maar om de weg ernaar toe, en alles wat je tijdens die reis meemaakt.

Als ik op het terras van de hostel zit om te gaan eten, vraagt een Amerikaan of hij er ook bij kan komen zitten. We hebben tot laat in de avond zitten kletsen, over van alles en nog wat, en tot slot ook nog kunnen genieten van een bijzonder mooie zonsondergang!

• Vorige
• Volgende