13 juli, van Castrojeriz naar Sahagun

  • Afdrukken

Het is vanochtend helder, zonnig en koud. Ik heb niets te eten ingeslagen voor het ontbijt, bij het eerste het beste restaurantje dat ik zie stap ik af voor een kopje koffie met een bocadillo met gebakken ei. Dat is nog eens een stevig ontbijt. En met een geweldig uitzicht! Gisteren heb ik al een kerk in Castrojeriz bekeken, maar ze hebben er nog een. Helaas is die pas om 10 uur open, en dat is toch echt te lang wachten, in de koude wind.

Na zo'n 13 km fietsen, komt de eerste bezienswaardigheid, de brug over de Rio Pisuerga. Deze brug wordt al vermeld in de Codex Calixtinus, een geschrift uit de 12e eeuw. Oud dus, mooi om te zien, en nog steeds in gebruik. De route gaar verder over de hoogvlakte, met, net als gisteren, eindeloze graanvlaktes. 

Bij Fromista de volgende bezienswaardigheid die geen kmerk of klooster is, maar de sluizen van het Canal de Castillo. Het kanaal en de sluizen zijn aangelegd in de 18e eeuw voor de water oorziekte en irrigatie, en waren toen een kunststukje. Het kanaal is nooit helemaal voltooid en geldt nu als cultureel erfgoed.

 

Verder naar Fronista, waar ook weer verschillende kerken te bezichtigen  zijn.

Vanaf Fromista naar Carrion de los Condes is naast de reguliere weg, een pad aangelegd voor de wandelaars (met Europees geld). Bijna 20 km langs een asfaltweg lopen, dat pad voor de wandelaars had toch wel een iets andere route kunnen volgen..

Mijn moeder wordt vandaag 95, en ik heb met Rene afgesproken om tussen 2 en 3 uur op een plek met goed internetbereik te zijn, zodat ik mijn moeder via skype kan feliciteren. Dat is dus Carrion de los Condes geworden. Het beeld werkt helaas maar een kant uit, mijn moeder kan mij wel zien, maar ik haar niet. Maar we hebben in elk geval even contact gehad.

De wind staat de goede kant uit, het is lekker fietsweer, dus ik fiets nog maar een stukje verder, ook al wijk ik daarmee weer van de planning af. Na Carrion de los Condes tot aan  Sahagun is een heel leeg stuk Spanje. Een deel ervan gaat over een grindweg. Die lijkt eindeloos.. Komt er op een gegeven moment ook nog een auto tegemoet, met een stofwolk er achteraan...

Het laatste stuk naar Sahagun gaat via de N120. Gelukkig niet al te druk, maar de auto's die er rijden mogen er wel 100 km/uur rijden. Nu is er voor de wandelaars en fietsers ook wel een pad naast de weg aangelegd, naar nadat ik daar een stukje op gereden heb, besluit ik om toch maar de langssuizende auto's te trotseren. Net als de Franse fietsers, met wie ik zo'n beetje gelijk op fiets. De Spanjaarden die ook een tijdje hebben meegedaan zijn inmiddels afgevallen. 

Ik fiets Sahagun binnen via het industrieterrein. Dat geeft toch wel een heel ander beeld van de stad, dan wanneer je de stad binnen fietst via de recreatieve zone, zoals in Burgos. Met wat ik tot nu toe heb gezien, wordt dat beeld ook niet in positieve zin bijgesteld. Vooruit, het pleintje waar ik zit te eten is wel aardig.

Maar toch, Sahagun is tot nu toe geen stad die ik nog een keer zou willen bezoeken... Ik slaap vannacht in de albergue, morgen naar Leon.