12 juli, van Burgos naar Castrojeriz

  • Afdrukken

Wat heb ik lekker geslapen vannacht: het was fris en rustig, dus lekker weggekropen in mijn slaapzak en uit mezelf wakker geworden. Vanmorgen ga ik eerst Burgos bekijken, en fiets daarna naar Castrojeriz (denk ik). Vanaf de camping is het zo'n 4 km fietsen naar Burgos, door het park langs de rivier.

De schelp aan mijn fietstas nodigt uit tot reacties, dit keer van een groep Spanjaarden die klaar staan om te gaan joggen, en mij toejuichen en aanmoedigen. De brug over, en dan sta ik direct aan de wandelpromenade van Burgos. Het lijkt me hier 's avonds, als iedereen aan het flaneren is, erg gezellig.


Op de promenade komt een Nederlandse fietser mij tegemoet, en even later kom ik hem weer tegen. Even een praatje maken, en voor ik het weet zitten we aan de koffie op een terrasje. Hij is al een keer naar Santiago gefietst en is nu op weg naar Granada. Zoals gebruikelijk wisselen we verhalen uit over albergues, campings en pech met de fietsen, om twee koppen koffie later met een hartelijke groet weer uit elkaar te gaan. Tijd om de cathedraal te gaan bezichtigen.

Eigenlijk niet een kerk, maar meerdere kerken en kapellen bij elkaar, de een nog uitbundiger dan de andere. Mooi om te zien, maar aan de andere kant speelt dan ook de gedachten dat dit allemaal betaald moest worden, en wie dat moest doen...

Ik wil graag meer zien van Burgos, maar alleen in een stad rondlopen is niet mijn ding heb ik gemerkt. De temperatuur begint trouwens iets op te lopen, toen ik in Burgos aankwam was het 15 graden, koud dus, maar inmiddels is de zon doorgebroken en wordt de temperatuur ook weer wat aangenamer. De wind komt uit de goede richting, ik ga weer lekker verder fietsen. Dat betekent gelijk weer 150 meter klimmen, maar dat gaat weer gesmeerd... Toch wel belangrijk om de ketting regelmatig een drupje olie te geven.
In Albillos eerst maar een broodje eten. Een locale meneer komt naar mij toe, en begint hele verhalen te vertellen over zijn Camino (lopend van St Jean naar Santiago) en alle plaatsen die hij heeft aangedaan, en de plaatsen die ik toch zeker moet gaan zien. En dat allemaal in het Spaans, terwijl ik al verschillende keren heb verteld dat ik het niet zo goed kan volgen. Even later komt hij me ook nog een biertje aanbieden, dat ik beleefd maar heel beslist heb afgeslagen. Tot aan Iglesias blijft het klimmen.

Daarna kom je op een vlakte terecht met alleen maar graan, zo ver als het oog rijkt. De wandelaars komen hier ook overheen... Op de fiets duurde het al best lang voordat ik die vlakte over was (met wind in de rug, en in de hoogste versnelling), respect voor de wandelaars die hier minimaal 5 keer zo lang over doen.

Vanaf Castellanos gaat het alleen nog maar omlaag naar Castrojeriz,af en toe wat bij trappen, maar eigenlijk hoef ik vrijwel niets te doen.
En nog steeds de goede richting:


 Nog een paar mooie plekken onderweg waren Hontanas, en de ruïne van San Anton.

In Castrojeriz eerst de kerk bezocht,

en een Radler op het ernaast gelegen terras genuttigd en toen de camping opgezocht. Daar kom ik de Vlamingen weer tegen, met wie ik bij het Monasterio de Irache een tijd lang heb zitten praten. Verder staan er nog meer Nederlanders op de camping, dus aan aanspraak geen gebrek vandaag.