Margot Zeelen

1 juli, van Gurat naar St-Emilion

Gegevens

Categorie: Santiago de Compostela

Gepubliceerd: vrijdag 01 juli 2016 22:23

Geschreven door Margot Zeelen

Hits: 926

Als ik mijn tent heb ingepakt, ga ik nog even rustig ontbijten in de lounge-set van de camping. Het zag er gisteravond zo hoopvol uit, met een blauwe lucht, maar het is nu weer helemaal dichtgetrokken. Ach, met al het klimmen voor de boeg is dat misschien ook niet zo erg. Nu eerst maar eens de route weer terug zien te vinden. Doe ik verstandig, en rij ik een stukje terug, of ga ik proberen om de route een stukje verderop weer op te pakken? Ik kies ervoor om toch maar een stukje terug te rijden...

De eerste stop is bij Aubeterre-sur-Dronne, bij de Eglise monolithe St Jean, een kerk die is uitgehouwen in de rotsen. Wat een geweldig mooi bouwwerk, echt heel bijzonder.

De Eglise St Jacques kan na zo'n bouwwerk alleen maar tegenvallen. Aubeterre zelf is heel toeristisch, met veel terrasjes, en winkeltjes met aardewerk, sieraden en leerartikelen. Maar het ligt ook wel erg mooi tegen die berg aan. Omdat de zon inmiddels tevoorschijn is gekomen, smeer ik me in met zonnebrandcreme. Daar is de zon wel erg van geschrokken... De wolken komen weer terug...

De route gaat verder naar St-Aulaye. Het hele dorp is versierd, vanwege het jaarlijkse feest. Veel vrouwen lopen rond in klederdracht. Wel opmerkelijk trouwens dat ik geen mannen in klederdracht heb gezien. Natuurlijk is er ook een markt met allerlei producten. Nee, ik wil echt geen honing meenemen, dat is veel te zwaar.

Na Aulaye maken de akkers plaats voor bossen. Tot aan Tayac fiets ik door het bos. Ik zie er houtstapels die in Nederland echt niet zouden mogen: veel te hoog, en zonder bordjes dat hè er niet op mag klimmen. Bij Tayac komen de eerste wijngaarden in beeld, en al gauw zie je niets anders meer. En tussen al die wijngaarden staan ook nog geweldige kastelen.

Ik wil naar de camping in St-Emilion, maar als ik St-Emilion binnen rij, staat de camping nergens meer aangegeven. Bij de dorpswinkel zie ik echtpaar staan, met sportieve fietsen. Dat kunnen alleen maar Nederlanders zijn. Dus ik spreek ze aan in het Nederlands, en vraag of ze weten waar de camping is. Ja, een eindje terug. Ik kan wel achter ze aan rijden, want ze zijn op de terugweg naar de camping, en die staat inderdaad slecht aangegeven. En als ik wil kan ik ook mee-eten, er wordt vanavond pasta gekookt. Nou, graag dus! Oftewel een gezellige avond, met veel fietsverhalen.

• Vorige
• Volgende